عصر ایران؛ یادداشت میهمان؛ حسین یگانه لایق
سریال زخم کاری – بازگشت که این روزها در نمایش خانگی در حال پخش است در حالی وارد پنجمین هفته پخش میشود که یکی از محبوب ترین سریالهای نمایش خانگی را شاهد هستیم.
محمدحسین مهدویان که علاقه زیادی به ژانر نوآر دارد و در آثار متاخر خود به خصوص مرد بازنده و فصل اول زخم کاری به صورت ویژه روی آن متمرکز بود در فصل دوم زخم کاری نیز تلاش کرد این شیوه از فیلمسازی را با جذابیتهای ذاتی این ژانر ادامه دهد.
در فصل دوم زخم کاری شاهد هستیم که چطور کارگردان خوش ذوق سریال با استفاده از عناصری مانند عشق و خیانت و خشم و خون جذابیتهای ویژهای به سریال اضافه کرده است.
گرتهبرداری مهدویان از نمایشنامه جاودانه شکسپیر یعنی هملت در فصل دوم زخم کاری باعث شده است تمامی کاراکترها با استفاده از عنصر محوری درام که همان خیانت است در فضای داستان غوطهور شوند. خیانت در اینجا لزوما معنی خیانت خانوادگی نمیدهد و شاهد آن هستیم که چطور افراد در هر جایگاه و منصبی برای رسیدن به قدرت سعی میکنند همدیگر را کنار بزنند.
شخصیت زن قدرتمند و فمفتال داستان یعنی سمیرا نیز یکی از ویژگیهای جذاب سریال است که از فصل نخست در سریال حضور پررنگی داشت و در این فصل هم محوریت داستان را این بار نه در کنار مالک که در کنار شخصیت دیگری به نام طلوعی پیش میبرد.
اساسا مثلث عشق و خون و اسلحه در پیشبرد درام در هر فیلم و سریالی جزو اولویتها است و این سه اصل در پرداخت دراماتیک در داستان زخم کاری به خوبی توانسته است التهاب و ریتم و پرداخت مناسب را پیش روی مخاطب قرار دهد. تا پایان پخش قسمت چهارم سریال با پرداخت خوب شخصیتها شاهد هستیم که چطور میتوان مخاطب را با چهرههای جدید همراه کرد.
شجاعت فیلمساز برای تغییر قهرمان قصه و پیوند زدن شخصیتهای قدیمی با کاراکترهای جدید مانند طلوعی و شفاعت و سیما و شیدا نشان میدهد همواره در سرزمین ادبیات و اقتباس برنده اصلی آن کسی است که درک درستی از عناصر داخل داستان داشته باشد و مهدویان به خوبی از زمین فراهم شده در نمایشنامه شکسپیر برای خلق شخصیتهایش بهره برده است.
سریال زخم کاری با وجود برخی مشکلات تدوین، توانسته است توامان از تمامی ظرفیتها برای جذب مخاطب استفاده کند و در کنار تمامی اینها استفاده از صدای محسن چاووشی برای تیتراژ پایانی نیز مزید بر علت شده است تا هر جمعه منتظر تماشای سریال زخم کاری بمانیم.